"...Ήταν σαν να πέρασε από δώ ο Έτσι και να μας έδωσε ζωή, και να γινήκαμε όλοι έτσι, και ξαναφεύγοντας ο Έτσι ρούφηξε όλη τη ζωή, παίρνοντας πίσω ό,τι είχε δώσει. Μαζί και μια σταγόνα απ' τον καθέναν. Ίσως του χρειαζόταν για να 'χει τη δύναμη να περπατά, για το αίμα που 'χε χάσει. Ίσως αυτό νομίζουν όλοι. Κι ίσως γι' αυτό τον αποφεύγουν, τον βρίζουν και τον θεωρούν αλήτη. Ίσως το πήρα κι εγώ έτσι. Αλλά τον ξέρω 'γώ τον Έτσι. Και ήμουν πριν κι εγώ σαν Έτσι. Θέλει κουράγιο να 'σαι Έτσι. Για να μπορείς να παραμένεις έτσι, πρέπει να παίζεις την ψυχή σου. Κι εγώ το ξέρω, δεν είν' έτσι. Και ο καθένας είν' ο Έτσι..."
5 σχόλια:
Κάποτε θα με διαβάσεις,ίσως θ'ακούσεις τα τραγούδια μου , θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θα μαι εγώ,θα ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Οσους τους χρησιμοποιούν μετα τον θάνατο τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν.
Όσο υπήρχα με φοβόσουν
Όσο υπήρχα δε με αντεχες.
Δεν είχες καν τη δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά,αμα στο ζητούσα.
Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ.
Είναι καλύτερο ν'αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με τη φατσα μου επάνω τυπωμενη.
Κι α; σου φαίνεται γελοίο.
Κι ας μου φαίνονταν γελιο. Ν. Ασιμος
Κακε ο δρόμος που πήρες ειναι δυσκολος.Ελπίζω να μην είναι μονο θεωρία αλλα να αντέξεις...
Τα λόγια, μοναχά, μας απομείναν κι οι ΘΕΩΡΙΕΣ
στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί....
Βαρέθηκα τη μίζερη μου φύση ... στην πράξη μας χαλάνε οι θεσμοί. Βαρέθηκα να λέω πως θα αλλάξει ...
"Καλή η φιλοσοφία, αλλά απαιτεί γεμάτο στομάχι"
Στο φαλιμεντο του κόσμου αυτού ο καβαλαρης εγω του ουρανου, με τους ανθρώπους ζητας επαφή μα εχει σπασει και αυτή η κλωστή.
Δημοσίευση σχολίου